Celem badań było określenie skuteczności procesu wapnowania, na unieruchamianie kadmu w glebie i ograniczenia pobierania tego metalu przez pszenicę jarą. Badania prowadzono w oparciu o doświadczenie mikropoletkowe założone w Stacji Doświadczalnej Instytutu Rolnictwa w Skierniewicach. Wierzchnią warstwę gleby zanieczyszczono kadmem doprowadzając ją do II stopnia zanieczyszczenia (1.87 mg Cd·kg^-1) wg. Kabaty-Pendias i in. (1993). Glebę wapnowano CaO (60%) w dawkach według 0, 0,5, 1,5 oraz 2 kwasowości hydrolitycznej (Hh). W doświadczeniu badaną rośliną była pszenica jara odmiany Mandaryn. W badaniach stwierdzono, że wraz ze wzrostem wapnowania zmniejsza się zawartość kadmu zarówno w ziarnie jak i w słomie pszenicy. Zawartość kadmu w ziarnie pszenicy wahała się od 0.038 mg Cd·kg^-1 (2 Hh) do 0.351 mg Cd·kg^-1 (0 Hh). Zawartość kadmu w słomie pszenicy wynosiła od 0.147 mg Cd·kg^-1 (2 Hh) do 0.554 mg Cd·kg^-1 (0 Hh). Zawartość kadmu w słomie nie przekroczyła dopuszczalnej zawartości substancji śladowych w paszach ustanowionych Rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 2012 roku.